Nasi ulubieńcy, czyli pies i chomik wśród nas cz1

Mamy w domu 1,5 zwierzątka.
1 to chomik a te pół to pies.Pół dlatego, że dzielimy go razem z dziadkami, którzy mieszkają za ścianą.
Chomika mamy od listopada.
Miałam chandrę i żeby się pocieszyć kupiłam dzieciakom chomiczka.
Oryginalne prawda?
Inne kobiety kupują sobie nową parę butów a ja futrzastego głodomorka.
Sugerując się opiniami osób, które posiadają takie stworzonka, wybrałam chomika dżungarskiego. Podobno bardzo łagodny, towarzyski, niegryzący....
Niestety nasz pupil okazał się gryząco piszczącym odstępstwem od reguły.
Na dzień dobry mało mi palca nie odgryzł a wszelkie próby zaprzyjaźnienia, kończyły się niepowodzeniem.



Żeby, wyjąć go z klatki musiałam poświęcić swoje rękawiczki.
Dziewczyny, przez długi czas tylko ją dokarmiały i zachwycały się przez metalowe kratki.
Ochrzciły ją "Chomiczka" i zdecydowały jednogłośnie, że jest to ich najsłodszy, mały głodomorek.
Są jeszcze za małe, żeby sprzątać klatkę ale jeżeli chodzi o karmienie to czasami mam obawy, czy Chomiczka za bardzo się nie utuczy. Na szczęście, uwielbia swoją bieżnię która jest w użyciu większą część nocy.
Ku naszemu utrapieniu, bo jest to trochę uciążliwe.



Od niedawna Kinga na tyle zdołała oswoić zwierzaczka, że przestała ją gryźć!
W sumie nic dziwnego, bo przytula go i całuje średnio raz na piętnaście minut.
Kiedy ja próbowałam ją wyciągnąć, potraktowała mnie zębami.
Stąd nasuwa mi się jeden wniosek.
Mały zawsze szybciej dogada się z małym.
My jako dorośli już dawno przekroczyliśmy tą magiczną granicę, kiedy pomimo obaw o stratę palców przytulamy gryzące futrzaki.Dzieci jeszcze nie.
Jest to coś, czego im zazdroszczę.